Saltar para: Posts [1], Pesquisa [2]

BLOGUE DO MINHO

Espaço de informação e divulgação da História, Arte, Cultura, Usos e Costumes das gentes do Minho e Galiza

BLOGUE DO MINHO

Espaço de informação e divulgação da História, Arte, Cultura, Usos e Costumes das gentes do Minho e Galiza

...E cando as mulleres bailaron a danza

Ata 1968, as mulleres tiñan vetada a danza de Aldán e facíano homes vestidos coas enáguas

A danza de Aldán pervive desde 1678, pero ata 1968 non chegou a liberalización da muller a ela. Ata entón as mulleres tiñan vetado bailar no grupo de 10 galáns e 5 damas cuxa función suplían os homes vestidos de muller. Ían cos chapeus de flores tan propios desta danza, enaguas brancas, mantóns e colares. Maricarmen Valladares, Josefa "Finucha" Martínez, Delia Prieto, Lolita Carballo e Maricarmen Docampo, esta última falecida, foron o primeiras cinco mulleres en bailar a danza. O catro primeiras reuníronse onte en Aldán.

Foron ao colexio xuntas, divertíronse en cuadrilla no antigo teleclub de Aldán, viviron experiencias que, a pesar das carencias propias da época, aseguran fixeron felices a súa infancia e mocidade nesta parroquia de Cangas, romperon moldes vestindo pantalóns vaqueiros e foron as primeiras mulleres en bailar a danza de Aldán. Aquilo supuxo unha revolución xa que se levantou o veto nesta danza a que as mulleres ocupasen o seu sitio nesta danza de 10 galáns, 5 damas e un guía, que se baila en honra a San Sebastián. As outras mulleres de máis idade da parroquia vían con receo os cambios.

Aquel primeiras cinco mulleres foron Maricarmen Valladares, Josefa "Finucha" Martínez, Delia Prieto, Lolita Carballo e Maricarmen Docampo, esta última falecida. Pasaron máis de 40 anos daquela primeira danza e xuntas, onte en Aldán, o catro primeiras, con idades entre os 60 e os 65 anos, lembraban unha experiencia que marcou as súas vidas e tamén significou un antes e un despois na danza. Delia trasladouse a Barcelona polo seu traballou en Telefónica, Carmen vive en Beluso, Lolita en Pontevedra despois de percorrer o norte de España co seu marido garda e Finucha segue vivindo en Aldán. A pesar de tanta distancia, gardan a mesma amizade que desde nenas.

Precisamente mañá, a danza volve bailarse na parroquia, no día da Festa de San Sebastián, e en tres ocasiones ao longo do día: tras a misa solemne do mediodía e coa procesión, e pola tarde, ao cinco, no Torreiro e na alameda.

Cren que os organizadores da danza pensaron nelas para bailar, porque sempre estaban metidas nas actividades da casa parroquial, xa que non había demasiada tradición familiar, salvo no caso de Delia Prieto, cuxo irmando si bailou vestido de muller, despois seguiu de galán e continuou outro irmán. O párroco de entón, Rafael Mallo, tamén quería que as mulleres bailasen porque, chegado da zona de Noia, pareceulle sorprendente que os homes se vestisen de mulleres. De igual maneira, lembran ao irmán do conde de Aldán, José María, que despois morreu en accidente, e que contribuíu a este cambio: "Aquel primeiro día non deixou de facer fotografías. Foi todo un acontecemento", lembran as mulleres mentres una delas pregunta ao resto "lembrades o medo que tiñamos ás venias?"

Delia bailou 3 anos, Finucha só un porque cando o ía a facer ao seguinte tivo que deixalo por falecemento da súa avoa e non o retomou, aínda que si se incorporou a súa irmá; Lolita tamén bailou dous anos xa que ao terceiro casou e nesta danza só poden bailar as mulleres solteiras; e Carmen permaneceu 4 anos. Ela tamén casou e sucedeulle unha irmá e un irmán, que fixo de galán

CRISTINA G. – CANGAS http://galego.farodevigo.es/

Foto: http://www.blogoteca.com/malmequer/index.php

BRAGA – DO PASSADO PARA O FUTURO, QUE PROJETOS E POLÍTICAS SE EXIGEM PARA A CIDADE?

A Rusga de São Vicente de Braga - Grupo Etnográfico do Baixo Minho leva a efeito no próximo dia 27 de janeiro mais uma edição dos “Serões no Burgo/Tertúlias Rusgueiras”. A iniciativa tem lugar nas suas instalações, sitas na Av. Artur Soares (Palhotas), nº 73 em Braga, e tem como tema “Braga - do passado para o futuro, que projetos e políticas se exigem para a cidade?”

Convite_56_28janeiro2012_v2

Estas Tertúlias que a Rusga de São Vicente de Braga tem constituído um importante fórum de debate em torno de temas relacionados com a cultura e a cidade de Braga. Para esta edição, foram convidados o Vice-Presidente do Município de Braga, Vítor Sousa, o Vereador da coligação "Juntos por Braga", Ricardo Rio, o Deputado da CDU na Assembleia Municipal, Carlos Almeida e a Deputada do Bloco de Esquerda na Assembleia Municipal, Paula Nogueira.

DOMINGOS RODRIGUES LIMA: UM LIMIANO NO CEARÁ

GRD_350_raizes%20portuguesas

“Lima é um rio de Portugal que tem nascente espanhola na Lagoa de Antela, formada pelas vertentes da serra de San Mamede, na Galiza (…). Foi neste formoso rio que deu nome à ilustre família RODRIGUES LIMA, que povoou a ribeira do Acaraú, no norte do Estado do Ceará. É mais um caso de topónimo português que se tornou sobrenome familiar no Vale do Acaraú, tai como Fonteles, Linhares, Braga, Viana, Prado e tantos outros (…). O tronco desta família, entre nós, foi o capitão DOMINGOS RODRIGUES LIMA, natural da freguezia de Cabração, concelho de Ponte de Lima, cujos pais chamavam-se JOSÉ VAZ e JUSTA AFONSO. Ao chegar ao Brasil, DOMINGOS RODRIGUES acrescentou ao próprio nome o sobrenome LIMA em homenagem à terra do berço (…) DOMINGOS RODRIGUES LIMA nasceu em CABRAÇÂO a 7 de Junho de 1722 e foi batizado em casa, em perigo de vida, a 29 do mesmo mês e ano, tendo sido levado, posteriormente a Matriz (…) DOMINGOS RODRIGUES LIMA veio para o Brasil antes de atingir a maioridade, pelo que deve ter viajado sob a guarda de um tutor, desembarcando no Recife, em cujo comércio se estabeleceu (…) O primeiro documento que atesta sua presença ali é o inventário de ISABEL RODRIGUES DE OLIVEIRA, mulher do capitão-mór DOMINGOS DE FARIAS CASTRO, falecida na Capital da Paraíba a 23 de Outubro de 1739 (…) No comércio de Recife, durante dez anos, DOMINGOS conseguiu amealhar bom património e grande número de amigo, ficando também conhecido nas praças da Bahia e Ceará pela lisura nos negócios que mantinha. Isto foi o suficiente para lhe dar prestígio e obter a patente de capitão (…) Em 1747, DOMINGOS resolveu viajar para Fortaleza, com o fim de expandir ainda mais suas atividades comerciais (…) Depois de Fortaleza, o capitão DOMINGOS partiu para a Ribeira do Acaraú, em Sobral-Ce, onde foi acolhido pelo patrício e também português DOMINGOS DA CUNHA LINHARES em sua fazenda São José, hoje vila de Patriarca, a margem esquerda do rio Acaraú (…) em 16 de Setembro de 1762, o capitão DOMINGOS RODRIGUES LIMA casou com a Sra. MARIA DA SOLEDADE ARAÚJO, filha legítima do Capitão DOMINGOS DA CUNHA LINHARES, natural do arcebispado de Braga, Santa Marinha e Linhares de sua mulher Dionisia Alves Linhares, natural do RIO GRANDE DO NORTE, freguesia de N. Srª da Apresentação, nepta paterna de JACINTO GONÇALVES natural do Reyno de Castella e de suaa mulher SUZANA DE ARAÚJO natural de Braga, freguesia de Santa Marinha de Linhares, ambos já defuntos, e pela parte materna de DIONISIO ALVES LINHARES, natural do Arcebispado de Braga, freguesia de Coçourado, e de sua mulher RUFINA GOMES DE SÁ, natural do RIO GRANDE DO NORTE, freguesia de Nª Srª Apresentação…

in Raízes Portuguesas do Vale do Acaraú - Padre F. Sadoc de Araújo

Sobral - Ce ano 1991

Gráfica Editorial Cearence Ltda

Fortaleza – 1991